Oprócz błękitnego nieba….

Wydawać by się mogło, że weekendowy wyjazd do Lutola Mokrego wielce życia nie zmieni. A jednak! Spływ kajakowy przynosi moc wrażeń. Zadziwia połyskująca tafla wody, którą mąci wiosło. Urzeka urok osobliwych kwiatów wbitych wręcz w toń  wody. Ciekawi kormoran na szczycie gałęzi, który długo godzi się z naszą obecnością, by w końcu dać się spłoszyć. I wreszcie „cieszy” , niektórych zwłaszcza , przystanek na cypelku. Ciekawe czemu?!

Drugiego dnia doznania się mnożą. Bo w trakcie wyprawy do lasu ujmuje widok prostych, polnych kwiatów, a zachwyt budzi zagubiona kapliczka. Potem ulgę przynosi cień cyprysowego zakątka i zapomniana ławeczka pod kasztanem. Z podziwu wyjść nie można przyglądając się precyzyjnej pajęczej robocie i serdecznemu uściskowi przytulonych do siebie, zupełnie odmiennych drzew. Okazuje się prawdą, że obcowanie z naturą przynosi ukojenie, daje wytchnienie i pozwala uciec od kołowrotka spraw codziennych. I niekiedy niekoniecznie trzeba udać się do Lutolu, choć tam natura wszędzie się „panoszy”, wystarczy spojrzeć ponad konary drzew i dostrzec błękit nieba, by odnależć odrobinę spokoju. Polecam  

                                                                                        Danuśka Buczkowska

Wszystkie komentarze

Dodaj komentarz